ΤΟ ΝΕΡΟ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ

Αρχή φόρμας

Τέλος φόρμας

Νερό το βασικότερο στοιχείο του πλανήτη μας. Το νερό ως στοιχείο στην φύση υπάρχει εδώ και 4 δις. χρόνια περίπου (σύμφωνα με ως τώρα μελέτες επιστημόνων). Είναι ένα από τα πιο ισχυρά στοιχεία πάνω στον πλανήτη μας αφού καλύπτει τα 3/4 της γης, γι’ αυτό και αποκαλείται και γαλάζιος πλανήτης.Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όταν γεννήθηκε ο πλανήτης μας πριν από περίπου 4,4 δις χρόνια ήταν μια τηγμένη κόλαση. Tα υλικά του νερού υπήρχαν αλλά βαθιά μέσα της. Με την ψύχρανση του πλανήτη τα ηφαίστεια εξερράγησαν και ένα από τα αέρια που εκλήθησαν ήταν ο ατμός ο οποίος δημιούργησε σύννεφα, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει η πιο εκτεταμένη καταιγίδα όλων των εποχών. Έβρεχε συνεχώς για χιλιάδες χρόνια έτσι σχηματίστηκαν τα πρώτα ποτάμια και οι πεδιάδες γέμισαν με τους πρώτους ωκεανούς.Επιστήμονες όμως πιστεύουν ότι ακόμη και αυτή η εκτεταμένη καταιγίδα συγκέντρωσε μόνο το μισό νερό του πλανήτη μας. Το υπόλοιπο προήλθε από συγκρούσεις κομητών με τη γη όπου αποτελούνται από πέτρα και παγωμένο νερό.

Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες πίστευαν πώς τα πάντα στη σφαίρα της βιολογίας προέρχονται από έναν κοινό πρόγονο, άλλοι υποστηρίζουν ότι υπήρξε μια κοινότητα ταυτόχρονα αναπτυσσόμενων οργανισμών που δημιούργησαν πληθυσμούς, από μονοκύτταρους σε πολυκύτταρους οργανισμούς και ότι μετεξελίχθηκαν έως σήμερα. Ένα όμως είναι σίγουρο, το νερό προϋπήρχε της ζωής στον πλανήτη μας και μάλιστα βοήθησε στην εξέλιξη αυτής.

Πηγή πληροφοριών ντοκιμαντέρ BBC Dr. La

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

Από την αρχαιότητα υπήρχε το αίνιγμα των βροχοπτώσεων. Επειδή στα βάθη των αιώνων ήταν άγνωστο το φαινόμενο της εξάτμισης οι περισσότεροι αρχαίοι λαοί πίστευαν πως πάνω από τον ουρανό βρίσκονται τεράστιες δεξαμενές νερού που έπεφτε στη Γη ως βροχή όποτε οι θεοί το αποφάσιζαν. Πάντα όμως υπήρχε η ανησυχία αν θα στέρευαν κάποτε αυτές οι δεξαμενές τι θα γινόταν. Έτσι μακάριζαν τους αρχαίους Αιγυπτίους που δεν είχαν τόσο ανάγκη την θεία βούληση αφού είχαν δίπλα τους τον θεό Νείλο. Δεν μπορούσαν δηλαδή να φανταστούν πως το νερό είναι εκείνο που εξατμιζόμενο δημιουργεί υδρατμούς και πως κάτω από απόλυτα φυσικές συνθήκες μετατρέπεται σε βροχή ή καταιγίδα ή χαλάζι ή χιόνι κ.λπ. Από τότε παραμένει μέχρι σήμερα και η κοινή έκφραση "άνοιξαν οι ουρανοί" σε έντονες βροχοπτώσεις. Άδικα λοιπόν ανησυχούσαν οι αρχαίοι για επερχόμενη στέρεψη των ουράνιων υδατοδεξαμενών. Συνεπώς ακόμη και αν συμβαίνουν καταστρεπτικές πλημμύρες ή ξεχειλίζουν ποταμοί και πλημμυρίζουν πόλεις ή συμβαίνουν καταρρακτώδεις βροχές ή βίαιες νεροποντές τις οποίες η Γη αδυνατεί να συγκρατήσει δεν θα πρέπει να παρασυρόμαστε σε κριτικές της Θείας Φύσης. Και αν συμβαίνουν καταστροφές για τον άνθρωπο αυτές οφείλονται και μόνο στην έλλειψη ασφαλών μέτρων είτε από άγνοια είτε από ολιγωρίες και εξ ιδίων ανθρώπινων έργων. Και τούτο αν σκεφθεί κανείς πως τα αποθέματα του γλυκού νερού στη Γη συνεχώς λιγοστεύουν.

Τα παραπάνω τελευταία στοιχεία προέρχονται από το δελτίο τύπου της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (Νοέμβριος 1981)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΗΝ ΔΡΟΣΙΑ ΤΟΥ ΝΑ'ΧΕΙΣ