Περίληψη "Τη δροσιά του να χεις".

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΟΜΑΔΑΣ: “ΤΗΝ ΔΡΟΣΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΧΕΙΣ”

ΤΟ ΝΕΡΟ ΣΤΗ ΛΑΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Tο νερό, πηγή και σύμβολο ζωής, έγινε από τα πανάρχαια χρόνια αντικείμενο
λατρείας των λαών όλης της γης. Νύμφες και Νεράιδες λιμνών, πηγών και ποταμών. Ξωτικά και Στοιχειά πλημμύρισαν το λαϊκό μας πολιτισμό και  συνοδεύουν τη ζωή των ανθρώπων σε πολλές τους εκδηλώσεις. Οι βρύσες, τα πηγάδια, οι στάμνες, οι νερόμυλοι , τα υδραγωγεία, τα γεφύρια από την άλλη αποκαλύπτουν την προσπάθεια του ανθρώπου να δαμάσει και να εκμεταλλευτεί αυτό το ζωτικό αγαθό, το νερό. Αποτυπώνεται στη μυθολογία, στη φιλοσοφία, στη θρησκεία, στα ήθη και έθιμα, άλλοτε εξυμνείται ως θεότητα και άλλοτε θεωρείται πηγή ζωής και ενέργειας, που χαρίζει δύναμη και καλή υγεία ενώ άλλες φορές  προστατεύεται από θεότητες. Τη σημασία του ζωογόνου ρόλου των νερών τη βρίσκουμε στους μύθους καθώς το νερό αποτέλεσε στοιχείο έμπνευσης και δοξασίας.

ΝΕΡΟ ,ΕΘΙΜΑ ΚΑΙ ΛΑΪΚΕΣ ΔΟΞΑΣΙΕΣ

Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας υπάρχουν έθιμα , που κάνουν τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι θα τους εξασφαλίσουν υγεία και ευτυχία. Το πρωϊ της Πρωτοχρονιάς οι άνθρωποι συνήθιζαν να πηγαίνουν στις δημόσιες βρύσες τους, για να γεμίσουν τις στάμνες τους με το καινούργιο αγιοβασιλιάτικο νερό. Για να καλοπιάσουν τη νεράιδα ή το ξωτικό που θεωρούσαν ότι κατοικούσε στις πηγές, τους προσέφεραν σπόρους και γλυκίσματα, για να γλυκάνουν τα νερά τους.Το πρωί της Πρωτοχρονιάς, η νοικοκυρά σηκωνόταν και πήγαινε στη βρύση, να πάρει το «αμίλητο νερό». Λέγεται έτσι, γιατί δε μιλούσε σε κανέναν ούτε όταν πήγαινε, ούτε ερχόταν.
Οι άνθρωποι από παλιά πίστευαν στις θεραπευτικές ιδιότητες του νερού. Πίστευαν ότι ραντίζοντας κάποιον με νερό, που είναι « ματιασμένος», θα του φύγει το « κακό μάτι». Τέλος, σε πολλά δημοτικά τραγούδια και παραμύθια συναντάμε το «αθάνατο νερό», όπου μπορεί να κάνει κάποιον αθάνατο ή να τον ξαναφέρει στη ζωή σε περίπτωση, που έχει αποβιώσει.

Το νερό στη θρησκεία

Από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής του στη γη, ο άνθρωπος κατάλαβε τι σημασία που είχε το νερό για τη ζωή  Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο   το νερό συνδέεται στενά με τον Χριστιανισμό.Το νερό χρησιμοποιείται ακόμη και για λατρευτικές εκδηλώσεις όπως  η γιορτή των Φώτων ή στη ταφή του νερού.  Το συναντάμε ακόμα στην Παλαιά Διαθήκη στον Κατακλυσμό του Νώε. Το συναντάμε επίσης στη διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας αλλά και στην πορεία των Ισραηλιτών μέσα στην Έρημο. Όταν δίψασαν, ο Μωυσής χτύπησε ένα βράχο με το ραβδί του και εκείνος έβγαλε νερό.

 Όλοι οι χριστιανοί βαφτίζονται ή στην κολυμπήθρα ή στο ποτάμι ή στη θάλασσα όπου ο ιερέας  βουτάει το βαφτιζόμενο τρεις φορές, μέσα στο νερό, στο όνομα της Αγίας Τριάδας.

Έπειτα έχουμε τους αγιασμούς που γίνονται στην Εκκλησία. Τα Θεοφάνια είναι ο Μέγας Αγιασμός, διότι τότε αγιάζονται τα νερά και φεύγουν τα παγανά.

ΤΟ ΝΕΡΟ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ

 Το νερό ως στοιχείο στην φύση υπάρχει εδώ και 4 δις. χρόνια περίπου. Είναι ένα από τα πιο ισχυρά στοιχεία πάνω στον πλανήτη μας αφού καλύπτει τα 3/4 της γης, γι’ αυτό και αποκαλείται και γαλάζιος πλανήτης. Tα υλικά του νερού υπήρχαν  βαθιά μέσα της. Με την ψύχρανση του πλανήτη τα ηφαίστεια εξερράγησαν και ένα από τα αέρια που εκλήθησαν ήταν ο ατμός ο οποίος δημιούργησε σύννεφα, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει η πιο εκτεταμένη καταιγίδα όλων των εποχών. Έβρεχε συνεχώς για χιλιάδες χρόνια έτσι σχηματίστηκαν τα πρώτα ποτάμια και οι πεδιάδες γέμισαν με τους πρώτους ωκεανούς. Όμως ακόμη και αυτή η εκτεταμένη καταιγίδα συγκέντρωσε μόνο το μισό νερό του πλανήτη μας. Το υπόλοιπο προήλθε από συγκρούσεις κομητών με τη γη όπου αποτελούνται από πέτρα και παγωμένο νερό. Ένα όμως είναι σίγουρο, το νερό προϋπήρχε της ζωής στον πλανήτη μας και μάλιστα βοήθησε στην εξέλιξη αυτής Τέλος είναι κοινώς παραδεκτό οτι τα αποθέματα του γλυκού νερού στη Γη συνεχώς λιγοστεύουν.