Παραδόσεις, Θρησκεία και νερό.

Το νερό αποτελεί στοιχείο εξαγνισμού και καθαρμού. Λυτρωτικό και ζωοποιό, καθάριο και διαυγές, ήρεμο και ορμητικό, χαρίζει στον άνθρωπο τη ζωή. Κι άλλοτε εμφανίζεται ως απειλή, εκδικητικό και θανατηφόρο, μαύρο και στάσιμο, ελλοχεύοντας κινδύνους. Αυτή η πολυμορφία του νερού έκανε τη λαϊκή φαντασία να πλάσει θεότητες και ιστορίες. Πολλές είναι οι αναφορές στη Μυθολογία μας στις θεότητες των νερών, σε μυθικά όντα και τέρατα, που κατοικούν σε ποτάμια, πηγές, λίμνες και θάλασσες.

Από τη μυθολογία αντλούν στοιχεία και οι λαϊκές μας παραδόσεις, οι οποίες αναφέρονται στο νερό και στα στοιχειά, που το συντροφεύουν. Νεράιδες και λάμιες, δράκοντες και τελώνια, θεριά και στοιχειά κατοικούν σε υδάτινους τόπους κι αλίμονο σε όποιον βρεθεί εκεί κοντά τους και τα ενοχλήσει. Από τις παραδόσεις του Ν. Πολίτου επιλέξαμε κάποιες.

Το νερό το συναντάμε στην Παλαιά Διαθήκη στον Κατακλυσμό του Νώε. Το συναντάμε επίσης στη διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας αλλά και στην πορεία των Ισραηλιτών μέσα στην Έρημο. Όταν δίψασαν, ο Μωυσής χτύπησε ένα βράχο με το ραβδί του και εκείνος έβγαλε νερό.

Το νερό παίζει μεγάλο ρόλο και στην Εκκλησιαστική Ζωή. Όλοι οι χριστιανοί βαφτίζονται ή στην κολυμπήθρα ή στο ποτάμι ή στη θάλασσα. Ο ιερέας λέει: «Βαφτίζεται ο δούλος ή η δούλη του Θεού … εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.» Καθώς ο ιερέας λέει αυτά τα λόγια, βουτάει το βαφτιζόμενο τρεις φορές, είτε μεγάλος είτε είναι μικρός, μέσα στο νερό, στο όνομα της Αγίας Τριάδας.

Έπειτα έχουμε τους αγιασμούς που γίνονται στην Εκκλησία. Τα Θεοφάνια είναι ο Μέγας Αγιασμός. Ο ιερέας λέει: «Και αγίασον το ύδωρ τούτο». Επίσης λέει και διάφορες ευχές. Την 1^η κάθε μήνα γίνεται πάλι αγιασμός.

Τα Θεοφάνια, κοινώς γιορτή των Φώτων, είναι και κατά την αντίληψη του λαού «μεγάλη γιορτή, θεότρομη», διότι τότε αγιάζονται τα νερά και φεύγουν τα παγανά.

Φώτης - Το νερό νεράκι..